به نقل از «فرارو»

(ویدئو) بزرگترین و قوی‌ترین گونه ببر تمام دوران یک هیولای واقعی بود

تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۴۱۹۸۴

ببر‌ها بزرگترین گربه‌سان جهان هستند و در حال حاضر ۶ زیرگونه در طبیعت باقی مانده است. سه زیرگونه از ببر‌ها در ۷۰ سال گذشته منقرض شده‌اند و با کاهش جمعیت آنها، تعداد بیشتری از آن‌ها در راه است. متأسفانه همه گونه‌های ببر در خطر انقراض هستند. رنگ، اندازه و قدرت آن‌ها دلیل محبوبیت ببر‌ها است و این موجودات باشکوه چند میلیون سال است که روی زمین قدم زده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در اینجا با بزرگترین و قوی‌ترین گونه ببری که تا به حال زندگی کرده است آشنا خواهید شد، هیولای زمان خود که هزاران سال پیش می‌زیسته است.

به گزارش فرادید، در هر دوره‌ای از زمان، ببر‌ها شکارچیان رأس واقعی و جانوران کلیدی در زیستگاه‌هایی هستند که در آن زندگی می‌کنند. ببر نانگدونگ که تنها با چند فسیل شناخته شده است، بزرگترین و قوی‌ترین ببری است که تا به حال سیاره را زیبا کرده است و هزاران سال پیش منقرض شد.

ببر نگاندونگ چیست؟

ببر Ngangdong (Panthera tigris soloensis) یک زیرگونه منقرض شده از ببر است که حدود ۱۹۵۰۰۰ سال پیش در نیمه اول دوران پلیستوسن می‌زیسته است. سوندالند، اندونزی و سایر مناطق آسیای جنوب شرقی محدوده‌ای هستند که این گربه بزرگ زمانی در آن زندگی می‌کرد. نام این ببر به روستای نگاندونگ اشاره دارد، جایی که بقایای آن‌ها پیدا شد.

هیچ فسیل کاملی از ببر نگاندونگ کشف نشده است. ما در مورد این زیرگونه منقرض شده ببر تنها اطلاعاتی از ۷ فسیل باقی مانده می‌دانیم. در زمان حفاری آنها، فسیل‌های دیگری از همان دوره زمانی در همان منطقه کشف شد. فسیل‌های یافت شده در جایی که این گونه ببر کشف شد شامل فسیل‌های کرگدن جاوه‌ای، تایپر مالایی، فیل hysudrindicus و Stegodon trigonoocephalus است. فسیل‌های انسانی اولیه هومو ارکتوس نیز در منطقه نزدیک ببر نگاندونگ یافت شد و اعتقاد بر این است که آن‌ها از بسیاری از این حیوانات تغذیه می‌کردند.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

این ویدئو ممکن است برای ببر نگاندونگ ساخته نشده باشد، اما بدیهی است که به همین شکل بوده است

دوره زمانی ببر نگاندونگ

دوره پلیستوسن دوره زمانی است که ببر نگاندونگ در آن زندگی می‌کرد. تحقیقات ژنتیکی نشان می‌دهد که این گونه در پایان دوران پلیستوسن منقرض شده است، اما علت آن مشخص نیست. کفتار‌های غول پیکر، تاپیر بزرگ، کرگدن ها، سِرو‌ها و میمون غول پیکر تنها چند جانور عظیم‌جثه در جنوب شرقی آسیا در دوران پلیستوسن هستند.

تغییر اقلیم به عنوان دلیل انقراض ببر نگاندونگ مطرح شده است. جنگل‌های آسیای جنوب شرقی در اوایل پلیستوسن فراوان بودند تا اینکه علفزار‌ها غالب‌تر شدند. در پایان دوره پلیستوسن، تغییر اقلیم از جنگل‌ها به مراتع و سپس بازگشت به جنگل‌های بارانی، یکی از دلایل انقراض جانوران بزرگ بود. انسان‌های اولیه نیز ممکن است در انقراض ببر نگاندونگ نقش داشته باشند.

اندازه و ظاهر

تخمین زده می‌شود که ببر نانگدونگ به وزن بیش از ۴۰۰ کیلوگرم رسیده و حدود دو متر قد داشته است. طول آن‌ها ۲.۵ متر و با احتساب دم چهار متر بوده است. ببر نگاندونگ با اندازه خود بزرگترین گونه ببری است که تاکنون وجود داشته است. بزرگتر از گونه‌های امروزی است، مانند ببر سیبری یا بنگال.

ببر‌ها اندازه‌های مختلفی دارند، اما از آنجایی که ببر نگاندونگ در کنار غول‌های دیگر زندگی می‌کرد، بسیار بزرگتر شد. ببر‌ها از نظر جنسی دوشکلی هستند و مانند بیشتر گربه‌های بزرگ دیگر، نر‌ها بسیار بزرگتر از ماده‌ها می‌شوند.

انقراض

بیشتر ببر‌ها در آستانه انقراض هستند و اگر محافظت نشوند ممکن است مانند ببر غول پیکر باستانی شوند که زمانی زندگی می‌کردند. شکار غیرقانونی در اصل یکی از دلایل اصلی منقرض شدن ببر‌های مدرن بود. مشکلات اصلی که ببر‌ها در حال حاضر با آن مواجه هستند، از دست دادن زیستگاه است، با ۹۵ درصد از دست دادن محدوده تاریخی آنها.

انسان‌ها با احداث زیرساخت‌ها و پاکسازی جنگل‌ها زیستگاه ببر‌ها را از بین برده اند. برخی تخمین‌ها حاکی از انقراض ببر‌ها در عرض چند دهه است. حفظ جنگل‌های طبیعی که ببر‌ها در آن زندگی می‌کنند تنها راه برای حفظ آن‌ها در طبیعت است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: ببرها آن زندگی منقرض شده ببر ها گونه ببر منقرض شد جنگل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۴۱۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (9 اردیبهشت)

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم
دوستان از راست می‌رنجد نگارم چون کنم

نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار
عشوه‌ای فرمای تا من طبع را موزون کنم

زردرویی می‌کشم زان طبع نازک بی‌گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم

ای نسیم منزل لیلی خدا را تا به کی
ربع را برهم زنم اطلال را جیحون کنم

من که ره بردم به گنج حسن بی‌پایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم

ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن
تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم

تفسیر :

به تازگی کار جدیدی را شروع کرده اید که نباید آن را نیمه تمام رها کنید. از ناکامی ها و رنج هایی که در مسیر زندگی پیش می آید ناامید نشوید.

برای موفقیت در هر کاری باید با ریزبینی نقاط ضعف خود را پیدا کرده و برای رفع آن ها بکوشید. زندگی پستی بلندی های فراوانی دارد، از شکست ها ناراحت نشوید و به خداوند توکل داشته باشید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (8 اردیبهشت)